Jak minął Wam sylwester? Mi bardzo dobrze dlatego chwiejnym krokiem pojawiam się dopiero drugiego. Myślę, że mi to wybaczycie ;3
CZERWONE KRUKI
Rozdział 25
Drzwi, na których od miesiąca widniało nazwisko Patterson, zamknęły się cicho za Lori, Anne Crook posłała jej uśmiech będący groteskową kombinacją współczucia i kiepsko udawanej sympatii. Odpowiedziała na niego uprzejmym grymasem kobiety, która nie miała pojęcia, że była czyjąś rywalką w walce o serce mężczyzny.
To był jej ostatni spacer tymi korytarzami, czuła żal, ale nie tak wielki, jak to przewidywała minionej nocy. Czy była to zasługa tabletek uspokajających, czy rozmowy z nowym dyrektorem, nie wiedziała, po prostu rozkoszowała się pierwszą od czterech tygodni chwilą względnego spokoju ducha.
Byli już współpracownicy uważnie jej się przyglądali, każdy chciał zobaczyć bliznę - celowo nie zrobiła makijażu, by mogli ją podziwiać w pełnej krasie. Niech patrzą, niech widzą, niech nią gardzą, bo na nic innego nie zasługiwała.
Agata Laura Bane
_____________________________________________________________________
Demony Są Wśród Nas — Rozdział 10
Cielesne zbliżenie było dla mnie do tej pory zaspokojeniem własnych pragnień i żądzy. Czystą przyjemnością braną i dawaną jednocześnie. Uwielbiałem, gdy kobiety omdlewały w moim objęciu, gdy ich oczy zachodziły mgłą, a drżące palce wbijały się w moje ramiona. Uwielbiałem, gdy oniemiała je ekstaza, a płytkie oddechy urwały się z ust. A potem upajałem się chwilami, gdy zmęczone i półprzytomne, wręcz zemdlone, dyszały ciężko tuż obok mnie.
Z Damaris i Megarą było inaczej.
A.E. Black
______________________________________________________________________
Rozdział 55
Sayuri miała niezłą zagwozdkę, bo Kankuro mówił śmiertelnie poważnie. Nigdy nie pozbyli się tego przedmiotu, nie chcąc odbierać matce przynależności do rodziny, ale równocześnie (najwidoczniej) nienawidzili przesłania, które się za nim kryło. Mogła tylko snuć domysły, że gdyby całkiem odcięli się od elit, już dawno pozbyliby się i szkatułki, i dokumentu.
Dzięki tej krótkiej rozmowie dotarło do niej, ile Gaara tak naprawdę ryzykował. W przypadku Kazekage przepisy były jeszcze bardziej restrykcyjne, ale zignorował to wszystko. Chyba naprawdę jako jedyny z nich nigdy nie czuł przynależności do rodów.
Sayuri Shirai
______________________________________________________________________
Prolog część 3
Nico nic nie powiedział. Wiedział, że nie ma sensu się bronić. Reputacja spoczywająca na jego barkach była bardzo niesprawiedliwa i przytłaczająca. Na całej Krecie nie było człowieka, który nie słyszałby o synu złodzieja i matki prostytutki z Heraklionu. Nico Parmatos był od początku skazany na złą passę.
– Puśćcie go... - rzekł komisarz do dwójki ochroniarzy.
Po chwili Nico był już wolny, miał już odejść, gdy w pewnym momencie poczuł tylko jak ciężka łapa komisarza spoczęła na jego ramieniu.
– Nie tak szybko chłopcze. - Najpierw sprawiedliwości musi stać się zadość. - Przeproś Aresa. - Jak na Greka przystało... - Na kolanach... - szarpnął mu do ucha.
Nico poczuł się tak, jakby ktoś dał mu cios pięścią w brzuch. Właściwie to nawet wolałby otrzymać taki cios, niż przeprosić tego drania i to jeszcze na oczach przybyłych turystów.
Ludzie powychodzili z autokaru i utworzyli teraz krąg wpatrzonych się gapiów
JeanneS
______________________________________________________________________
Rozdział 80
Kim była ta kobieta? Eveline nie miała pojęcia, ale im dłużej przebywała w towarzystwie nieznajomej, tym więcej wątpliwości czuła. I, cholera, nie tylko dlatego, że kolejny raz ktoś w jej towarzystwie miał kły. Gdyby przynajmniej miała pewność co do intencji wampirzycy…
– Moje intencje nie mają nic do rzeczy – oznajmiła bez wahania kobieta. Znów wyrwało jej się przeciągłe westchnienie. – Już od dawna. Obawiam się, moja droga, że obie jesteśmy stracone…
Nessa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz