Nowe rozdziały

Opowiadania Pokemon By Wrath

Rozdział 8 - Konfrontacja odwiecznych rywali

Nagle telefon w kieszeni młodego Zoldrey’a dał o sobie znać. Właściciel natychmiast zapoznał się z treścią smsa, którego otrzymał.

- Dziewczyna do ciebie napisała?

- Kumpel ze szkoły i największy rywal.

Wiadomość brzmiała następująco: „ Siema, jesteś może w okolicach Pewter City? Jeśli tak to mogę na ciebie chwilę zaczekać i stoczymy jakąś waleczkę, co ty na to? ”.

- Przykro mi – oznajmił Oxford.

- Mi nie, szykuje się dobra walka – odparł Michał.

Wrath

-------------------------------------------♢♢♢-------------------------------------------

"Just a moment to discover your mind..."

Rozdział 21

-A ty niby skąd o tym wiesz? -Miko obserwowała roześmianą Anett, czując rosnące upokorzenie. Zacisnęła mocno wargi, przeklinając gitarzystę w myślach. Każda sekunda w tej chwili trwała dla niej w nieskończoność, a każdy dźwięk śmiechu wokalistki doprowadzał ją do furii.

-Od niego. -Anett zbliżyła się do blondynki. -Powiedział mi, kiedy zastanawiał się, co ma robić. Ale ty przecież o niczym nie wiesz, nie znasz tej historii...

-Anett! -Krzyknęła Ayuko, przerywając szatynce. Wiedziała, że Akuma miała teraz idealną okazję do zemsty na Miko, ale wolała, by kobiety nie zaczęły się na sobie wyżywać w miejscu publicznym. Anett spojrzała na asystentkę i przewróciła oczami, rzucając krótkie “No dobra” pod nosem.

Akuma

-------------------------------------------♢♢♢-------------------------------------------

Piekło

Najsilniejsza ofiara 4/6

Otworzył z trudem oczy. Siedział w tym samym miejscu co zawsze, wyglądając niczym chory na łożu śmierci. Poczuł czyjąś obecność, więc powolnie przeniósł wzrok w swoją lewą stronę. Jego źrenice gwałtownie się rozszerzyły, gdy ujrzał siedzącą obok niewiastę o długich kasztanowych włosach i dużych bursztynowych oczach.

- … Sibyl…? – wymamrotał z niedowierzaniem.

Zanim zdążył wydusić z siebie coś więcej, dostrzegł także dwóch znajomych mężczyzn, których nie powinno tam być, podobnie jak samej dziewczyny. Sibyl, Mark i Basil siedzieli razem z nim oparci o ścianę, chociaż był świadkiem ich śmierci.

Wrath

-------------------------------------------♢♢♢-------------------------------------------

Szczypta magii

Rozdział XXXIV. Nie czekam na jutro

Zerknęła na zegarek. Piętnaście minut. Poczeka.

- Jeszcze masz czas. Powiesz mi, jak to się stało? Że ciąży na tobie klątwa?

Mała, upierdliwa czarownica...

- A czy to takie ważne? Myślałem, że masz pomóc mi się tego pozbyć, a nie pełnić rolę mojego terapeuty?

Czarownica zamrugała, spoglądając na niego dużymi oczami. Nie miała najmniejszego pojęcia, kim jest terapeuta. Nie powiedział nic więcej, więc czekała. Zerknęła na zegarek i szturchnęła go lekko. Chciała to usłyszeć jeszcze tej nocy.

- Och, popełniłem błąd, ok?

Przewróciła oczami i wzięła się pod boki. Odkrywca się znalazł.

- Jaki błąd?

Spojrzał na nią spod byka, aż omal się nie roześmiała. W końcu dał za wygraną.

- Zabiłem kogoś, to chciałaś usłyszeć?

Natalia Iubaris, Iara Majere

-------------------------------------------♢♢♢-------------------------------------------

Anielskie Dusze: Cienie dusz

Rozdział 1.3

"Sara szła w milczeniu patrząc na gałązki i szyszki pod jej stopami. Serce waliło jej jak oszalałe, a stres zżerał ją od środka.

– Co on się tak przywalał? – zapytał nagle Tristan. Nie mógł już wytrzymać.

Starał się nie dać po sobie poznać, że nachalność nowego kolegi Sary mu się nie spodobała, jak i on sam zresztą.

– Pewnie liczył na coś… – mruknęła, nie spuszczając wzroku z dróżki. Lekko się zarumieniła. – Wkurzał mnie pół imprezy, chcąc mnie wyrwać – to słowo zabrzmiało jak największa obelga w jej ustach. – Także dziękuję, że wybawiłeś mnie z opresji – uśmiechnęła się życzliwie. Dopiero wtedy podniosła wzrok na niego.

Spojrzał na nią z zaciekawieniem. Przez sekundę ich spojrzenia łączyły się."

Nephilimke

-------------------------------------------♢♢♢-------------------------------------------

For worst or for better gonna give it to you in capital letters.

I'm falling again.

Zawsze byłaś na jego zawołanie. Na każde skinienie jego palca. A ja stałem z boku, obserwując jak niszczysz sobie życie. Jak on niszczy je tobie, a przy okazji i mi. Bo wiedział, że cię pokochałem.

Pierwszy raz zależało mi na kimś tak bardzo. Oddałbym za ciebie wszystko. Wskoczył w ogień. Rzucił w dół wodospadu Niagara. Gdybyś tylko mnie pokochała.

Jednak nigdy się nie doczekałem.

Pomimo tego, że przez cały ten czas, przez cholerne pięć lat, pozwalałem ci być przy sobie, mieszkać w moim mieszkaniu, używać mojej pianki do golenia, wypełniać sobą całą przestrzeń – nie potrafiłaś odwzajemnić mych uczuć.

Zawsze byłem ten drugi.

Ten od pocieszenia.

K.