Nowe rozdziały

We are young! We drink and we fight and we love...

Piętno przeszłości – Duma i uprzedzenia cz. 3

Ślub był piękny, Astoria jeszcze piękniejsza, a cały świat nagle nabrał barw. Draco hamował łzy, gdy wygłaszali swoją przysięgę w towarzystwie najbliższej rodziny. Bo Astoria była tym, dlaczego warto było poświęcić ostatnie pięć i pół roku. Nie robili dużego przyjęcia. Skromny obiad i dużo śmiechu. Nawet Narcyza nie oczekiwała wielkiego balu dla całej arystokracji. Obiecali jej, że wrócą do dawnego życia, gdy już będą małżeństwem. Gdy zrobiło się ciemno wypuścili w niebo dwa złote lampiony. Oczy jej świeciły, gdy patrzyła jak obracają się wokół siebie, niby w tańcu.

Szara Dama

--------------------------------------♢♢♢--------------------------------------

Który bóg najtaniej sprzeda mi zbawienie?

Wygodniejsza wersja [IbiSaku]

I pamiętaj. Duzi chłopcy nie lubią być karceni przez małe dziewczynki.

Krropcia

Głupia [ZabuSaku]

— Nie zostawiaj mnie tutaj — usłyszał jej cichy szept. — Pomóż mi się stąd wydostać.

Odwrócił się i odszedł, nie poświęciwszy jej spojrzenia.

Po kilku krokach dotarło do niego, że uważanie jej za zmarłą byłoby łatwiejsze. Pozostawienie wpół żywej, rannej kobiety na pastwę Mgły. Robił gorsze rzeczy. Wystarczyło pojąć, że była już martwa. Zalepić wyrzuty sumienia tonami nic nie wartych bzdur o wielkim znaczeniu bycia shinobii. O szlachetności ich działań. Potrafił to. Po śmierci Haku zapełniał pustkę górnolotnymi założeniami które doprowadziły go aż tutaj.

Zawrócił.

Temira

--------------------------------------♢♢♢--------------------------------------

 Demony Są Wśród Nas

Dzień Szósty - 8

Pociągnąłem nosem, odwracając wzrok. Wierzchem dłoni otarłem łzy. Czy to, co czułem, było tęsknotą? Nie byłem pewien. Dlaczego miałabym tęsknić za Valentino? Owszem, dał mi poczucie przynależności. Okazał bliskość, gdy najbardziej jej potrzebowałem, a także przyczynił się do stworzenia Lorenzo, którym byłem teraz. Ale przecież Valentino nie był święty. Zostawił mnie, porzucił na pastwę losu, czerpał ze mnie całymi garściami i niewiele dawał w zamian.

— Zadałaś mi ostatnio pytanie, czy go kochałem — odezwałem się. — Odpowiedziałem, że będziesz sama musiała na nie odpowiedzieć. Jaka jest więc twoja odpowiedź? Kochałem go?

— Nie — odpowiedziała, uśmiechając się smutno. Nie wiedzieć czemu, poczułem ulgę. — To nie była miłość, a przelotny romans, z którego wniknęły takie konsekwencje. Ciężko jest o tym słuchać, na pewno jeszcze ciężej opowiadać. Szkoda, że Valentino tak późno odkrył swoje uczucia.

— Czy coś by zmieniły? — zapytałem. — Nawet gdyby wyznał miłość wcześniej, jeszcze wtedy, gdy nie był modelem? Czy cokolwiek by to zmieniło?

— To ty musisz odpowiedzieć na to pytanie — odparła.

W końcu zrozumiałem, że to nie zmieniłoby nic, bo łzy, które roniłem na wspomnienie śmierci Valentino, nie były z tęsknoty za nim, a za dniami, w których jeszcze mogłem szukać nadziei.

A.E. Black