Nowe rozdziały

Nakarm się nadzieją

 

Rozdział 4 – Zraniona

Przeszedł mnie lodowaty dreszcz. Spojrzałam na mamę jak na ostatnią deskę ratunku, ale ona wpatrywała się tylko tępo w ścianę, jakby szantaż Maslowa na jej córce w ogóle nie robił na niej wrażenia. Spojrzałam na niego nienawistnie, nie wiedząc, co powiedzieć. Zagonił mnie w kąt i dobrze zdawał sobie z tego sprawę. Mogłam wybierać pomiędzy moim życiem a obietnicą, którą złożyłam znajomemu, któremu pomimo tak krótkiej znajomości bardziej ufałam niż własnej matce. Zagryzłam od środka policzek, mierząc się z Maslowem na spojrzenia.
– Jesteś głupia.
Wzdrygnęłam się, słysząc zachrypnięty głos mamy. Wezbrała we mnie nowa fala buntu, połączonego z gniewem.
– Jesteś głupia, skoro chcesz ryzykować swoją przyszłość dla narkomana.
Zacisnęłam pod stołem pięści, wbijając sobie boleśnie paznokcie w skórę. Odliczanie od dziesięciu w niczym mi nie pomogło.
– Nie sądziłam, że wychowałam cię na człowieka z marginesu społecznego.
– Wychowałaś?! – warknęłam, czując przelewającą się szalę goryczy. – TY WYCHOWAŁAŚ – zaśmiałam się gorzko. – Może uważałam cię za matkę do momentu, w którym żył dziadek… Przyznaje, że bardzo dobrze udawałaś, nawet on się nabrał na twoje sztuczki. Nigdy nie potrafiłaś być matką! Nigdy! Matka chce chronić swoje dziecko, chce dla niego jak najlepiej! Przyznaj w końcu, że jestem tylko przykrą konsekwencją twoich wyborów. No proszę! Droga wolna!

Marie Madeleine Lantan

 ______________________________________________________________________________________

Grzeszne Sumienia

Rozdział 14: Camouflage

Jak powiedział Billy, dom Carsona znajdował się tuż nad oceanem. Był niewielki, aczkolwiek prezentował się dość dobrze. Na podwórzu rosły dwa pokaźne drzewa, a posesja była otoczona niskim, drewnianym płotem pomalowanym na biało. Budynek wyglądał cudownie na tle oceanu. Taksówkarz wysadził mnie na końcu drogi, która prowadziła pod wskazany adres i po uiszczeniu rachunku odjechał z piskiem opon. Pomknęłam do wejścia i zapukałam. Odpowiedziało mi głośne szczekanie psów, które zaczęły dobijać się do drzwi, potwornie ujadając.
– Carson! Na miłość boską, uspokój swoje kundle! – krzyknęłam, uderzając o wejście do domu pięścią.

Nosferatu

________________________________________________________________________

Tajemnicze przypadki

 

Rozdział 9: Szkolenie dla Żółtodziobów

Pomieszczenie wypełniło się czarnymi kłębami mgły. Nim Blair się obejrzała, siedziała już w zupełnie innej sali obok Harry’ego i Malfoya. Wszyscy troje kaszleli od gromadzącego się w ich płucach dymu.
– Co to do cholery było?! – wycedził z krzywym grymasem niezadowolenia Draco.
– To nasza zasłona dymna powodująca dezorientację przeciwnika i pozwalająca na jego teleportację. Nauczycie się ją wykonywać poprzez proste zaklęcie. Uprzedzam, że duża część czarnoksiężników miała z nią styczność, więc często musicie wspomagać się innymi zaklęciami.

Nosferatu

_________________________________________________________________________

Sekretny klub

 

Rozdział 16: Heliotrop Peruwiański

– To zioła, Vivian – burknęła i podeszła do mnie. Wciąż byłam w szlafroku i nie zdążyłam przebrać się po tym, jak pożegnałam się z Jaredem. – Heliotrop peruwiański.
– Że co? – Skrzywiłam się i przyjrzałam ziołom. – Przerażasz mnie.
– Heliotrop peruwiański zapobiega urokom, a przede wszystkim działa drażniąco na wampiry. To dość rzadka roślina w tej okolicy – wyjaśniła, pokazując mi garść ciemnozielonego suszu.

Nosferatu